Kemperstichting

Na een plaatsing voor UNESCO in Kameroen en Rwanda werkte hij 25 jaar van zijn carrière op het regionale onderwijskantoor Afrika van UNESCO in Dakar, Senegal. Hij was daar hoofd van de afdeling die adviseert over de verbetering van de planning van het onderwijs, de bouw van scholen en de productie van leermiddelen in heel Afrika ten zuiden van de Sahara.

Naast zijn formele werkzaamheden, de laatste jaren van zijn carrière vooral in landen met een noodsituatie (Somalië, Liberia, Sierra Leone,…), heeft hij vaak met eigen middelen kleine projecten gerealiseerd en lokale initiatieven ondersteund. Die jarenlange ervaring heeft hem gesterkt in de overtuiging dat voorzieningen moeten aansluiten bij de eigen identiteit van de lokale samenleving. Het succes van de door hem ontwikkelde leerherbergen is terug te voeren op die ervaring.

Jan weet uit persoonlijke ervaring, dat het heel moeilijk is voor slechthorenden en doven om een plaats te verwerven in de samenleving. Daaruit is de speciale aandacht voor deze partners in onze samenleving ontstaan. De projecten van de Kemperstichting dragen het stempel van haar naamgever: geen geldverslindende prestigeprojecten, maar werkzame structuren door mensen zelf opgezet en toegesneden op lokale behoeften. Praktisch, maar geworteld in idealisme. Uitgevoerd op een manier die ook kenmerkend is voor Jan zelf: vol passie en deskundigheid, wars van franje en grootspraak en met een op de toekomst gerichte Afrikaanse blijmoedigheid. Jan de Bosch Kemper nodigt u uit om het werk van de Kemperstichting te steunen.

In 1990 is begonnen met een rondtrekkende ‘alfabetiseringskaravaan’. Die werd georganiseerd door Jan de Bosch Kemper in zijn functie bij UNESCO in samenwerking met overheden, onderwijs partners en de beweging van lokale UNESCO Clubs. Het doel was de toegang tot leermiddelen voor alfabetisering te verbeteren door het tonen van leermiddelen en door educatieve activiteiten. Zo zijn waardevolle contacten gelegd met 20 plaatselijke gemeenschappen en bestuurders in 7 landen van de ‘Sahel’.

Om een blijvende basis te leggen, zijn in die plaatsen daarna ‘Leerherbergen’ gerealiseerd. ( o.a. in Mauritania, Gambia, Mali en vooral in Senegal) In deze leerherbergen vinden momenteel educatieve en culturele activiteiten plaats die lokaal worden georganiseerd. Enerzijds gericht op doven, anderzijds voor iedereen die zich verder wil ontwikkelen. Aansluiting wordt gezocht met de plaatselijke behoeften en werkgelegenheid. Deze leerherbergen worden beheerd door plaatselijke organisaties. Dat zijn clubs die de idealen van UNESCO onderschrijven, maar zonder subsidie er van. De realisatie van de leerherbergen is mogelijk gemaakt dank zij bijdragen van een aantal niet gouvernementele organisaties en particulieren in Europa. (voornamelijk het ‘UNESCO Centrum Nederland’).

Het stichtingswerk dat Jan aantrok ligt in het verlengde van een familietraditie. Zo werd de naam Kemperstichting gekozen als een herinnering aan Jeronimo Kemper (Jeronimo de Bosch Kemper) die in 1851 in Amsterdam, in de context van de bestrijding van armoede, een stichting "de vrienden van armen en rijken" oprichtte, die zich ten doel stelde "volksgeluk" te bevorderen door de verspreiding van "nuttige kennis". De stichting had een bibliotheek aan het Koningsplein die voor iedereen toegankelijk was. Het werk van de stichting werd beëindigd bij de dood van Jeronimo in 1876. Zie ook:www.iisg.nl/bwsa/bios/kemper.html

Jeltje de Bosch Kemper, dochter van Jeronimo was actief in sociale ontwikkeling. Zie: www.iisg.nl/bwsa/bios/bosch-kemper.html

terug